2,5 yaşındaki Defne anne babası ve dört misafirle birlikte akşam yemeği yemektedir. Büyüklerin konuşmasını engelleyecek kadar yüksek bir sesle şarkı söylemeye başlamıştır. Annesi Defne’ye gülümser, ilgisini misafirlerden uzaklaştırır ve Defne’yle birlikte birkaç dakika şarkı söyler. Annesi misafirlerle konuşmaya başladığında Defne kızgın bir şekilde ‘Benimle şarkı söyle’ diye bağırır. Annesi Defne’yle şarkı söylemeye geri döner. Babası ‘Çok bağırma’ der ama Defne’yi dinler. Artık masadaki herkesin ilgisi Defne üzerindedir. Bu durum yarım saat boyunca devam eder. Anne babası ne zaman misafirlerle konuşmak için dönse Defne bağırarak itiraz eder ve Defne her itiraz ettiğinde annesi onunla şarkı söylemeye yeniden başlar. Sonunda, misafirler masadan baş ağrısıyla kalkar.
Bu sahnede yanlış olan nedir? Büyüklerin ilgi isteyen bir çocuğa anlayış göstermesi gerekmez mi? 2 yaşında bir çocuğun olduğu ortamda misafirlerin sohbet etmek istemesi mantıksızlık mıdır?
Bu sahne Defne’ye herkesin bir sırası olduğunu ve sadece kendisi istediği için diğerlerinin ilgisini sürekli meşgul edemeyeceğini öğretmek için aslında harika bir fırsattı. Eğer Defne’nin anne babası ilk yüksek sesli bağırmasında Defne’ye sesini alçaltması gerektiğini çünkü bağırmasının herkesi yorduğunu söyleseydi ve birkaç dakika Defne’yle birlikte şarkı söyledikten sonra misafirlerle sohbete geri dönseydi bu, Defne’ye sosyal etkileşimin tiranı değil katılımcılarından biri olduğunu öğretirdi. Defne’nin itirazı karşısında anne babası ‘onu dinlediklerini ama şimdi sıranın başkasında olduğunu’ net şekilde söylemeliydi. Daha sonra Defne’nin sırası yeniden gelecekti. Defne’nin itirazlarının artması durumunda da anne babasının Defne’yi odasına götürüp onunla, diğer insanların da konuşmasına izin vermek gerektiği ile ilgili özel bir konuşma yapması uygun olurdu. Bu konuşmadan sonra yemeğe geri dönmeye hazır olup olmadığı sorulabilirdi.
Çoğu anne, sosyal ortamlarda ilgisini ikiye bölebilme konusunda ustalaşmıştır- bir kulak bir göz çocuğa cevap vermek için ve diğer kulak diğer göz sosyal etkileşime katılmak için. Bu durum 1-3 yaş arası bir çocuğa sahip olmanın en yorucu yanlarından biridir. Annenin ilgisini ikiye bölmesi yorucudur ama çocukların sosyal ortamın tiranı değil katılımcısı olmayı öğrenmesi için de fazlasıyla gereklidir.
Disiplin Gerçekten Önemli mi? (1.Bölüm)
Disiplin Gerçekten Önemli mi? (2.Bölüm)
Disiplin Gerçekten Önemli mi? (4.Bölüm)
Gelişim Uzmanı, Psikolog [Yazar]